Gülcihan Şiiri - Kara Osman Nalbant

Sıhhati yâr sorar, malı mülkü el
Gülü uyandırır seher denen yel
Mekânımı söyler, sazımdaki tel
Yolda beni ele, sorma Gülcihan

Saydım on kişinin dokuzu sağır
Çık gönül dağına seherde bağır
Uzun ince yolda yükün çok ağır
Bilerek kendini yorma Gülcihan

Yel eser zülüfler, gerdanı döver
Güneş yüzü över, ay gözü över
Bitanem diyeni, bu gönül sever
Bu garip ozanı, kırma Gülcihan

Bir ece bir kere, yar derse cana
Sevda sudan önce, karışır kana
Kan değil bu canı, veririm sana
Beni el okuyla, vurma Gülcihan

Bir gün kurur ise, çağlayan dere
Kalk seherde çağır, piri bin kere
Alından vurulup düşersem yere
Beni ak kefene, sarma Gülcihan