Vurma Şiiri - Remzi Timar

Tüm acılar bende mekan kurmuştu,
Zor zoruna göz yaşlarım durmuştu,
Zalim felek küçük yaşta vurmuştu,
Sen de vurma yerden yere, git, beni.

Destur var mı ben huzura varayım,
Matem tutar oldu köşküm sarayım,
Gerçek şu ki ben bir bahtı karayım,
Sen de vurma yerden yere, git, beni.

Aşk uğruna göz yaşları dökmüşüm,
Ben ömrümü sevda ile sökmüşüm,
Sorma gitsin viran olup çökmüşüm,
Sen de vurma yerden yere, git, beni.

Yalan dolan her sözlere kanmışım,
Ben devranı böyle sürer sanmışım,
Mecnun gibi susuz çölde yanmışım,
Sen de vurma yerden yere, git, beni.

Toprak oldum susuzluktan yarıldım,
Kardeş sandım çok yılana sarıldım,
Doğduğum gün ben feleğe darıldım,
Sen de vurma yerden yere, git, beni.

Çocuk yaşta binbir yasa büründüm,
Gizli yandım hep, neşeli göründüm,
Remzi der ki, çile çekip süründüm,
Sen de vurma yerden yere, git, beni.

02 - 03 - 2010