Vurgunum Şiiri - Şaban Arslan

Kadir mevlam böyle yazmış yazıyı
Gönül bana ben Gönül'e vurgunum
Kimse bilmez yürekteki sızıyı
Gönül bana ben Gönül'e vurgunum.

Sel gibi çağlayıp coşandan beri
Sevginin peşinden koşandan beri
Mecnunum çöllere düşenden beri
Gönül bana ben Gönül'e vurgunum.

Lale sümbül menevşeler açınca
Kokusunu her bir yana saçınca
Şu gönlüme aşk ateşi düşünce
Gönül bana ben Gönül'e vurgunum.

Gece gündüz Gönülümü ararım
Esen yelden hatırını sorarım
Gönül yoksa dünyaları yıkarım
Gönül bana ben Gönül'e vurgunum.

Tarlalarda ekin başak olanda
Yağmur yağıp yuvasını bulanda
Sevgiye inanıp karar kılanda
Gönül bana ben Gönül'e vurgunum.

Ne dikdörtgenim ben,ne de düzlemim
Seven ağlar,eller güler gözlemim
Yazmakla diner mi aşka özlemim
Gönül bana ben Gönül'e vurgunum.

Çağlayan derenin şırıltısında
Aşığın aşk dolu mırıltısında
Gözlerin,gözlerin pırıltısında
Gönül bana ben Gönül'e vurgunum.

Aşk olmayan yüreklere varamam
Sevilip de sevmeyeni aramam
Gönülümden başkasını saramam
Gönül bana ben Gönül'e vurgunum.

Adana /24.11.2018