Vurgunum Şiiri - Emine Sönmez

VURGUN

Güneş doğmuyor sensiz, bahar da yok, yaz da yok,
Eğlenmiyor bu gönül, şarkı da yok, saz da yok,
Çıkmıyorsun karşıma, işve de yok, naz da yok,
Yaşanmış saymıyorum seni görmediğim gün,
Ben divane aşığım, yüreğim sende sürgün.

Hayatım karanlık yol, tünelin ucundasın,
Dermanım sende gizli, tatlımda - acımdasın,
Kanıyorsa yüreğim, sızlayan sancımdasın,
Yaşanmış saymiyorum, seni görmediğim gün,
Yollarına bakmaktan, gözlerim düştü yorgun.

Çözülmez bilmecesin, cevabını ararım,
Uzakta başlasa da, sende biter kararım,
Gözümde tüter sevdan, hayalını sararım,
Yaşanmış saymıyorum, seni görmediğim gün,
Nehir olur çağlarım, duramam asla durgun.

Aşkım - yüreğim sende, sanma ki uzaktasın,
Kalbim sana tuzak sa, her zaman tuzaktasın,
Bin bir renge büründün, karadasın, aktasın,
Yaşanmış saymıyorum, seni görmediğim gün,
Bu gönül iflah olmaz, sevdan la yedi vurgun.