Vurgunum Şiiri - Abdullah Melik Mısırlı

Bu sabah gökyüzünde hüznün karanlığı var,
Belki ben de bu yüzden böylesine durgunum.
Yaşlanan gözlerime küsmüş gibi aynalar,
Yaşanmadan tükenen senelere dargınım.

Ruhum yoğrulmuş sanki bir rüyanın içinde,
Kaybettim bulduğumu sevda dönemecinde.
Yaşarsın benden ayrı ama benim içimde,
Aşkını yüreğimde taşımaktan yorgunum.

Kalbimde aşk yarası hasretinle kanarken,
Bu beden alev alev sensizlikten yanarken,
Tenin susuzluğumu dindiren bir pınarken,
Seni saramadığım gecelere kırgınım.

İçinde yemyeşil bir denizi barındıran,
Doğayı, çiçekleri, ilkbaharı andıran,
Seyrederken karanlık ruhumu arındıran
Gözlerimin ışığı gözlerine vurgunum.