Vurgunu Yemiş Şiiri - Kemal Berk

Vurgun yemiş balık gibi giderken
Oltaya takıldım ömürden verdim
Karanlık gecede ay'ı görürken
Cemali görünce kendime geldim

Gün doğarken bulut gülü sakladı
Seher vakti rüzgar onu kokladı
Yüreğe uzanan eller pakladı
Cemal görünce kendime geldim

Huzurun limanı çekiyor beni
Görenler diyor ki delirtir seni
Yangını bellidir kör olmuş teni
Cemali görünce kendime geldim

Bulutlar kararır yüreğim yanar
Yağmuru döktükçe sol yanım anar
Yüreğim ahu zar baktıkça kanar
Cemali görünce kendime geldim

Volkanlar patlamış kor gibi kanı
Canı candan eden unutmam anı
Ummana dalsam da sızlar sol yanı
Cemali görünce kendime geldim

Kül'özü arıyor dertlere derman
İp gibi kıvratır dildeki ferman
Çaresiz cellâdı beklerim her an
Cemali görünce kendime geldim

Kemal'eren/Kemal Berk