Vurgunları Yaşattın Şiiri - Ünal Türkoğlu

İnan ki son dönemeçteyim
Yolun sonu göründü
Vurgunları yaşattın
Failini sorgulamadım

Şimdi susarım içim kan ağlarken
Yüzümde güller açtırırım da yalandan
Hoşgörümde bitti-bitecek, sınırlar aşılırsa
Önüm görünmez de her yer kara bir duman

Kan ter içinde kalırım da
Sen bunu nasıl bilmezsin
Beni yavaş yavaş tüketirken
Ne acılar çekerim bunu neden görmezsin?

Senin için bir kez daha ağlarken
Son kez bunu da sineme çekerken
Göz yaşlarımı silip seni düşlerken
Belki de seni unutmayı dilemekteyim.

(Aşk; yaşamın mabedidir.)