Vurgun Yiyen Yanım Şiiri - Kamber Bal

Bİr kartal hamlesi gibi
çöktün döşüme
Yarasına tütün basan
yiğitler gibi sardın

Sardıkça
yaralarım özler oldu seni
Çareler
uçup gitmeden hayalimden
Yeni suretlerin belirdi benliğimde

Kaybolmadan
Servit-i aklım yerinden
seni gördüm dört mevsim karşımda
Vurdukça vuran, hasretiyle örseleyen
Yaraları tırpanla her gün deşilen
Bir serçe yarattın gönül evimde

başımı taştan taşa destur edip
Ve ezemeden başımı
aldım senden
Sakladım iki elimin kuytusunda
Kaldı başım bende
Ruhu viran gövdem sende

Ruhum
ya zavallı ruhum
iki ilmik
Koştu bir başa
bir bedene
Kaderini tekmeleyerek
Sevda yolunda tökezleyerek
............................................
............................................
...............................................