Vurgun Yedim Şiiri - Kâzım Özgür

Vurgun yedim vefasızın birinden,
Yaktı ateşine nar etti beni,
Nefrettim yalancılık kirinden,
Bu nasıl sevda ki ar etti beni.

İsteseydi canım verirdim o’na,
Sevinci huzuru ters etti bana,
Sessizce kayboldu attı bir yana,
Söylemem kimseye sır etti beni.

Türlü yalanına, inandım ona,
Güven bağlamıştım hep ondan yana,
Kalleşlik yaptı hep, sonunda bana,
Bu nasıl sevda ki har etti beni.

Âşık etti beni kömür gözlere,
Acıdım, inandım yalan sözlere,
Bıraktı ateşine, korlu közlere,
Kararttı dünyamı, kör etti beni.

Anlamadım neden, kayboldu birden,
Kalleşlik beklenmez mert oğlu mertten,
Çaresiz kaldım bak ne gelir serden,
Sıkıştım köşeye, dar etti beni.

Borcum var demişti meğer yok imiş,
Dürüstlük özünde hiç den yok imiş,
Yalanmış o sözler zehir ok imiş,
Bu vefasız cahil, yar etti beni.

HAYRETİ bu yüzden düşme dillere,
Değer verme yazık, kokmaz güllere,
Sırrını söyleme başka ellere,
Bu buruk acılar hor etti beni.

Kazim ÖZGÜR 17.Mayıs.2012