belli ki vurgun yemişsin
karanlığa gidersin zifir gecelerde
ay ışığı yüzüne değsin
ay batmış puslu bulut ardı çökende
ağlayan yüzün yüreğin gülsün
belli ki vurgun yemişsin
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
