Vurgun Yediğin An Şiiri - Vedat Koparan

belli ki vurgun yemişsin
karanlığa gidersin zifir gecelerde
ay ışığı yüzüne değsin
ay batmış puslu bulut ardı çökende
ağlayan yüzün yüreğin gülsün

belli ki vurgun yemişsin
rüzgarlar ters eser
savrulur hazan yaprağın
titrersin yazda bile

belli ki vurgun yemişsin
bir sünger avcısı gibi
vur ayaklarını dibe kuvvetlice
tez çıkasın yüzeye

belli ki vurgun yemişsin
hüzün denizidir yüreğin
batmış gemilerin kırılmış mendireğin

savur yangın vurgunları engin denizlere
tez gidip tez gelesin sevinçlerle

bil ki vurgun yediğin andır çıkışın
ışık tünelin bir ucunda ise bir ucu sende
ayrı düşsekte bu sevgide sevgi yine bizde

Vedat Koparan 28.10.2005