Vurgun nefesin hicranı!

Takip ettiğim izler uzuyordu
Adımlarım heyecan içinde dur durak bilmiyordu
Melalim nefesin sürurunda meraka uzanıyordu ve kalbim
Aklımdan arî olarak hissiyatımla ürpertinin ritminde dikkat kesiliyordu

Henüz izler uzayıp gidiyordu
Merakım aklıma hükmediyor ve durma diyordu
Nedenler ve niçinler medcezir misali heyecan öğütüyordu
Derman aman diliyor, gözler kalbimden ferin insafında nöbet bekliyordu

Sinemi bir muhasebe kaplıyor
Yalnızlık dirliğinde sayfalar açıyor korkutuyordu
Issızlık çığlık atıyor, meçhul gerekçeler neleri bekliyordu
Oldukça susamıştım ve yorgunluktan bir nebzede olsa şöyle oturmuştum

Birçok sorular aklıma geliyordu
Lakin vakit çekip gidiyordu, sancılar acı veriyordu
Kimseye haber vermemiştim, bu kadar uzayacağını ne bilirdim
Göçmelerin, sessiz vahalarında nefeslenmenin terennümünde seferdeyim

Ey yolcu hesap kiminle anlaşmalı
Yakarmak acizlikle ne kadar orantılı ve anlamlı
Düşünmek niçin sana bu kadar yabancı ve nedensizlikte farklı
Gün batmak üzereydi, güneş kaybolurken umut solgunluğun tesirindeydi

Ne yutkunduğum hicran çareydi
Ve ne de hüzün bahaneler içinde bir bahaneydi
Hesapsızlık halimde dilenciydi ve nefsim aman dilese de acıydı
Ruhumu ihata eden bu denli yabancılık ve meşkûk duygularla arkadaşlık

Öylece savruluyordum dünyamda
Ardımda bıraktığım anlamsız satırların hicranıyla
Yolun netliğini ve irademde mertliğimi niçin ihmal edip çıktım yola
Şayet anlaşılır olmak bu kadar zorsa ve aşk yolunda feragati yaşatmıyorsa

Sende artık var git kendi yoluna
Tefekkürden azade bir nefes olunca kalp bambaşka
Her ne kadar lafazanlık anlamsızlık yokuşunda kalbine yabancıysa
İşte ölümün hazin hikâyesi şimdi karşında ve yol almakta umudun kaldıysa