Vurgun Gözlerin Şiiri - Utku Demir

Bana hayatı yaşatan gözlerine
Haykırmak istiyor varlığım
Dönüşü olmayan bir uçurumdan
Delicesine atlarken okyanusa
Son nefesimde bir kez bakabilmek
Duraksız ilerleyecek geçitte sana
Araya giremeden fazlalıkların
Bir an sonrası olmayan bu vakitte

Gözlerinden yanarken,saçık yüreğim
Dolunaydan parlak ışığında
Azaltır korkularımı aydınlıktan
Tam kapatırken sonsuzluğa, gözlerimi
Bağlılığım çözülür karanlıktan
Mümkün mü o an nefes almak?
Bunca zaman düşlerimde yaşatmışken seni

Başları dönsün yunusların sevgiden
Şarhoş olsun kanımdan okyanus suları
Alıp götürsün canım çıkarken kuşlar
Her neredeyse gözlerin,tam o noktaya
İster bakarsın yüzüme uzaktan
Eğmeden gözlerini taşıyan başını
İster gelirsin son kez dokunmaya
Tüm çektirdiklerin değer sevgili
Bir tek bu anı yaşatırsan bana...!

Daha ne istemeliki sen olmayınca:
Ölüyorken...
Gözlerin uğurluyor olacak beni
Seni görüp hayata el sallayışımda
Gözlerini alacağım kalbime
Unutma sevgili her beni anışında
Bakışlarınla delinen kalbim
Orada da kanayacak
Aynı gidişinde olduğu gibi
Beni her daim boğacak

Yıllardır gözlerinin ağırlığını taşıyan
Gelip geçici olmayan dostlarım:
Gece vazgeçemediğim soluk yıldızlarım
Dolup dolup taşan kara bulutlarım
Her an bozgunlarıma katlanan vefakar yatağım
Hepsini tüketen gözlerindi...
Vurgun gözlerin...