Vurgun gönüllere Şiiri - Sinan Bayram

Gönülden gönüle selam olsun
Tüm vurgun yüreklere gönüldaşlara
Vurgun yüreklerin işidir sevdalanmak
Sevdayı yürekte kapanmaz yara gibi taşımak
Hiç bir şaşkın bilmez bu hikmeti
Vurgun yürekte sevdanın muhabbeti vardır
Sevdalanmadan hiç kimse elde edemez bu serveti
Bilenler bilir sevdanın şafağı asla sökmez
Bu yüzdendir ki sevdalanmak aydınlanmaktır
Sevmeyen sevilmeyen dipsiz bir uçurumdur
Kimi uçurum boylarında gül yetişir yeşerir
Zifiri geceye doymayan gönüller
Uçurum dibinde olduğunu dahi bilmez
Kaç uçurum kendine küskündür kim bilir
Öyle ki şafaklarca gül yeşerir tepesinde
Lakin dibinde karanlığın dipsiz kuyusu vardır
Kaç yüreğe ateş saçılmıştır aşk ikliminde
Gönül bu kendini uçurumlara vurur uslanmaz
Kaç yiğit kim bilir giymiştir ateşten gömleği
Her nefeste yanıp küllenmeden hasret diye
Gül razı gelmez uçurum dibindeki dikenlere
Lakin dikenleri dahi güle çevirmek lazım gelir
Gönül öyle bir gönül ki aşk dergahı resmen
Gül hasretle tutuşur bülbül aşk ile öter durur
Hiç bir diken dayanmaz bu yürek feryadına
Aşık yanıpta uslanmayandır gönül içinde
Her gönül aşkına ateşine kavuşur elbet
Yeter ki gönül dediğin yanmayı bilsin bir kere
Sanki yok mudur bir çift göz gönül''ü yakan
Yok mudur bir yürek düş içinde gül seyrine dalan
Vardır elbet aşk içinde aşk ile hep yanan
Yiğidin gönlündeki gül asla solmaz
Vardır elbet her vakti aşk eyleyip gül seyrine dalan
Gönül vurgun oldu mu bir muhabbet vardır
Serin bir rüzgar eser her daim
Aşk üçgenine bir gönül düşer
Ateş saçılır duygu seliyle aşık gönüllere
Aşk bu yanmayı bilmeden tadılmaz
Gönül alevi cehennemi bile utandırır
Selam olsun cehennem yüreklilere
Tüm vurgun gönüllere selam olsun
Yanıpta uslanmayan tüm yiğitlere
Gönülden gönüle selam olsun