Vurgun Bıraktın Şiiri - Faris Özyıldırım

İsyanımı kestim gömdüm suslara
Ardından divane yorgun bıraktın
Yenilmedim ama esrik uslara
Başımı eğdirdin durgun bıraktın

Yüreğime düşmüş güzün ayazı
Dertliyse bir gönül karadır yazı
Kirpiğimde yaşlar saçta beyazı
Sevda değil bana vurgun bıraktın

Mazimden kalanlar günle çatışır
Öfkem mermi gibi nasıl yatışır
Kundaklanır gece yürek tutuşur
Ateşlere attın sürgün bıraktın

Hatalı doğmuşum taş olmalıydım
Gözlerinden sızıp yaş olmalıydım
Harami gönlüne baş olmalıydım
Beni bu hayata kırgın bıraktın

Son gülüşümü ben sona bıraktım
Gülmeyecektim hiç, zaten ıraktım
Çile dünyasında belki duraktım
Bir görümlük düşe dargın bıraktın