Vurgun - Altın Dalış Şiiri - Vayo Kayra

Okyanusta yaşamıştı,
Tüm hayatını özgürce,

Ne fırtınalar atlatmış,
Ne korsanlar görmüş,
Ne gemiler batırmıştı.
Ne savaşlarda; zaferler kazanmış,
Bazen de; yenik düşmüştü.

Güneşli, günleride sevdi.
Dolunaysız, geceleride.
Yoruldu! okyanustan.
Küçük; bir adaya seçti.

Aklı hep; denizlerdeydi.
Bir gün; batan gemilerini,
Görmek istedi.
Geçirdi! üzerine; dalgıç elbiselerini,

Yapma! dedim.
Gitme! dedim.
Dur! dedim.
Geri; dönemezsin, belki! dedim.

Hiç birini dinletemedim.
Gitti!
Yalnız kaldı!

Ruhunun; derinliklerine daldı.
Karanlık sulardı.
Elinde; eski bir fener vardı.
Olması gerekenden; çok uzun kaldı.

Oraya; dönmek için değil.
Kalmak için gitmişti.

Altın dalışını yaptı.
Bile bile; kendini,
Vurgunun; kollarına bıraktı.

v.kayra