Vurgun Şiiri - Hülya Altun

Vurulup düşerken
Bir gece vakti,an derinliğinde
Kaybolur gibi bir orman derinliğinde
Ansızın
Kimsesiz
Sessiz
Çığlık çığlığa yüreğim
Bağıramam
Kanım akar usul usul
Kanım akar hırçın,deli
Kanım akar ölesiye
Ama hep içime.

Kanayan bendim
Kanatan benim.
Vurulan yüreğimle bedel ödedim.

Sus sevdiğim sus...
Hem de kaybolduğum orman sessizliğinde sus.
Vurduğun gecenin şafağı gibi,
Süt kokan bebenin uykusu gibi sus.
Çığlığım duyulmasın
Duyulmasın sakın ha!

Yoksa nasıl hesap veririz yarınlara.