Aykırı bir yaşamdı yaşadığı,
Benzemezdi kimseye sessizdi,sadece....
İşaretle anlatırdı.
Aykırıydı benzemezdi kimseye,
Sordum... Neden diye kaçırdı gözlerini,işarette yok.
Dedim ya alışmıştı özel olmaya ve sessiz kalmaya,
Belki özel olması sesizliği değil yaşadıkları,
Vurgun yemişti yüreğinin derinliğine.
O gün sessizliği tercih etmişti,
Özlem onun acı çekmesiydi.
Sessizlik onun özgürlüğü,
Sevgisi yediği vurgun....
Kayıt Tarihi : 2.12.2005 10:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sesizlik onun özgürlüğü,
Sevgisi yediği vurgun....'
-----
Mükemmel anlatım ,tebrikler.
Her ne kadar şiir dile bana uzak olsa da şirselliği
açısından okunmaya değer diyorum.
selamlarım.
Vurgun güzel bir çalışma olmuş
ve severek okuduğum bir şiir olmuş kutlarım
TÜM YORUMLAR (4)