Vurgun Şiiri - Murat Tuğci

Denize karşı bakmayı
Bir akşam soğuğundaki dalga sesini
Baharda bin renkli çiçekleri
Ağlamayı sen yok iken

Acı çekmeyi kavuşamayacağının tecellisine
Neyleyeyim aşk yoksa...
Sonbahar çiseltisinde pamuk ellerini
Islanmış banklara tereddütsüz oturmayı
Dere tepe şehir deniz hava gezmeyi
Gülümsemene ömür ödemeyi
Senin için gülen gözlerin için delirmeyi
Neyleyeyim aşk yoksa...

Aşk mı
Yine mi sen
Bıkmadın mı
Ulan saf köylü
Ulan değişmez huylu
Bıkmadın mı
Rüzgar güneş oldu
Acıyan kalbim yaşam kaynağım oldu
Yalnız kaldığım anlar kalabalığım oldu
Gülen gözleri gökyüzüm toprağım oldu
Canım deyişine ümidim nefesim oldu
Aşk dedim diye bunlar yalan mı oldu

Aşk mı
Yine ben
Nasıl bıkarım ben
Saf olsam ne köylü olsam ne
Hiç değişmez huyum
Nasıl bıkayım ki, aşka vurgunum!