Bir kerecik olsun, yemişlerse vurgun,
Deniz görmüş olanlar başkayı aramazlar!
Bu yüzden, derin mavilere tutkunum,
Hep, bir dinginlik arayışında Ruhum!
Sadece kendi iç sesimi duyabileceğim,
Çok sessiz, bir yer hayal etmekteyim!
Rüzgarlar, denizden yüzüme vururken,
Geçmişe, tövbeyle sırtımı dönmeliyim!
Bilmemenin bilgece manasına ererek!
Nefsimin tamahından vazgeçmeliyim.
Tekrardan insan içine çıkacaksam eğer,
Kimden vurgun yediğimi unutmamalıyım.
Kayıt Tarihi : 16.6.2015 16:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!