Vurgun Şiiri - Maruf Özülkü

Gün gelir yorgundur çekmez gövdeyi
Damarları çatlak bitkin ayaklar
Yüz vermiyor yakın, gözle öteyi
Ne gözüm ki böyle özne vuruldum

Yüzündür sanatın altın levhası
Gözündür yedi kat göğün sahası
Sözündür ruhuma hitabın hası
Ben neyim ki böyle hüsne vuruldum

Muhatap olmaktır en büyük paye
Varlığında imiş bütün hikaye
Girmesin araya bir gölge saye
Ben ne etmişim ki izne vuruldum

Aslına bakarsan unutuyoruz
Salgın var aklımız virüse maruz
Kıyamete kadar bitmez taarruz
Ben şiir miyim ki vezne vuruldum

Maruf sen dikkat et heyecanlanma
Pırlanta dururken şişeye kanma
Hikaye burada son olur sanma
Umut sonsuz bir ne yüz ne vuruldum