Vurgun Şiiri - Sezen Caglar

Soğuk bir mart gecesiydi
Dışarda kar yağıyordu
Seni ilk kez böyle bir gecede tanıdım
Boynun bükük kanatların kırktı
Sanki okyanusun ortasında
Fırtınya tutulmuş bir gemi gibi
Sığınacak bir liman arar gibiydin
Açtım sana kapımı hüzün okudum gözlerinde
Konuk ettim seni sıcacık yüreğime
Yaranı deşmek istemiyordum ama
Belliydi sen de vurgun yemiştin aşktan yana
Sustum hiçbir şey sormadım sana
Yaralarını elim değmeden uzaktan uzağa sarmaya başladım
Günlerce dalıp gittin uzaklara
Aylar ayları kovaladı ve bir gün
Sana derin hisler beslediğimi anladım
Sevmiştin bir güzeli diyordun ki
Hem de deliler gibi
Vefasız çıkmıştı sevdiğin seni kalbin yaralı kandın kırık bırakıp gitmişti
Acıydı unutulmak helede böyle severken terkedilmek
Sen anlatırken ben acı duyuyordum kalbim yaralanıyordu
Senin haberin yoktu ki nerden bilecektin seni sevdiğimi
Zaman geçip gidiyordu sende alışmıştın bana
Bir gün senden duymak istediğim ve sana belli edemediğim
O muhteşem sözcüğü söyleyiverdin
Seni seviyorum dedin o an kalbim duracaktı
Artık yaraların kapanıyor benimse umutlarım yeşeriyordu
Seninle çok güzel anlamlı bir beraberlik yaşıyorduk
İyi ki vardın iyi ki benim limanıma demir atmıştın
Gözlerimin içi gülüyordu sen iyileşmiştin
Ben hem seviyor hemde seviliyordum
Yazık yazıki çok kısa sürdü mutluluğum
Bilemezdim ki aşkın bir gün beni de vuracağını
Ve senin bir gün bu limandan demir alıp
Tekrar yola çıkacağını ve bana bu yıkımı yaşatacağını
Yaran geçti sanmışım oysa çok yanılmışım
Sana yüreğimi kafes yapıp seni korumuş hemde çok sevmiştim
Ama bu özgürlüğünü kısıtlamak demek değildir ki
Bak açıyorum yüreğimin kapısını
Özgürsün gidebilirsin
Sen anlatmıştın bana vefasız aşkların dayanılmaz sancılarını
Biliyor musun biz bizi seveni sevmeyiz
Bizi sırtımızdan vurana kalbimizi köle ederiz
Hadi git git artık bana ihtiyacın yok
Bir gün yine yara alırsa yüreğin vefasız aşklardan
Sakın gelme bu limana istesen de sığınamazsın faydasız
Belki bıraktığın yerde değilim olsam da demir atamazsın
Çünkü bende senden yediğim vurgunun
Senden kalan aşk acısının yaralarını sarıyor
Kopan parçaları yamıyor ve kendi söküklerimi
Dikiyor olacağım