Vurgu-n Şiiri - Bülent Öntaş

Elma yanakları
isimsiz sevdalar
taşıyordu
ne dağlar, ne ovalar, ne deniz
ne kıyısı
olmayan
akarsulardı akılda kalan
sadece gönlünü avutmuştu
bir ömürlük hikayesinde
izi çoktu
baygın bakışlarının
öyle bir sevda hali sarmıştı ki bedeni
öyle bir düş ki
vurulan vurulana...
yaşamdan
geriye kalan bir tutam sevda
göz göze
can ile canandı
yüreğinin ortasında tutunan
aşk için
saçılmıştı ortalığa
kirpiklerinden süzülen anılar
kara gün istifini bozmadı
mahmur uykudaydı sabah
ve akşam güneşi kızıllığında
geceyi koynuna alıp
sarıldı önceden
doyasıya
hiçbir arzusu yarım kalmamıştı
dudaklarında
hasretliğini taşıyordu sevgilinin hala
kollarında pervaneydi hayat
ve gönlünde
yersiz yurtsuz değildi
bir cift turna
yüreği gök mavisi boncuk
sanki
beyaz bulutlara vurgu-n
gecesiz
günsüz
daha kaç kez sevdalanır ki insan
hiç uslanmadan
nasıl anlatayım ey hayat seni sana
memleket gibisin
anlasana

Bülent Öntaş
13.04.2024 - İstanbul