Vurdum Duymaz Şiiri - Sir Sinner

Amaçsız yollarda yürüdüm durdum öylece,
Böylece alıştım dik durup savaşmaya.
Karalamak ister hayat benim ismimi,
Bu asker eskiye göre daha güçlü şimdi.

Çocukken oynadığım oyunlar gerçek oluyor,
Dizlerim soyuluyo yere düşmekten,
Daha bi güçlü kalkıyorum, sonu yok bunun;
Aynı döngü vur-kaç, tekmele-şut çek..

Hiç bir kimseye benzemedim kendim haricinde,
Bu yüzden insanlar beni hiç sevmedi.
Boyun eğmedim onların düşüncelerine,
Benim doğrularım var, sadece kesin sesi.

Her akşam kavga var, her akşam isyan,
Hiç huzur yok kafamda pistol.
Ruhum bu dünyaya ayak uyduramaz,
Anne! o küçük çocuğun şimdi vurdum duymaz!