Vurdum Da Mı Vurulduk Yine? ?

Gerçekler içerisinde değil de..!
Herkes yalnız içinde;
Hayalleri içerisinde gördüğü gibi kalacak bir sevgili ister gibi...
Ve gerçekler öyle acımasız içe çekiyor ki bizleri...
Kimse, ki; zaten dışına bakamıyor; düşünce ayrılırken..!

İçinde batıyor defalarca, çırpındıkça içine batanlarla
Boğulamıyor bir türlü ki nefretler de hep güldürüyor yüzünü.
Yalnızca başı-Boş sevgilerin kavradığı, kaldırdığı içini
Bir derya ki bu dünya-da; yüzdürüyor herşeyi..!

Tutmuş katmış içine adamı, madamı...
Bilmiyor, anlamıyor görse bile; bu yeni bir moda mı?
Hayır; soğuk kutuplar kadar temiz yüreklerimiz...
Soluyor olan her çiçek gibi de renklerimiz...

Açmadan düşünmeliydik yalancı baharlara
Gönüllü gönülsüzleri hiç sevmeseydik...
Ve anlayabilseydik herşeyi ilk bakışta...
Keşke önce kendimizi çözebilseydik...

Zincirlere vurulmuş uygarlıkları...
Prangalar dizilen dağlarımızı...
Mayınlar patlayan yollarımızı...
Keşke özgürce geçebilseydik...

Bizler öyle yanmış ve yanılmışız ki,
Varlıkların gücüne o kadar inanmışız ki;
Tüm gücümüzü aldığımız şey bile güçsüz şimdi..!
Bize umut veren herşey de yalan, dolan...
Aslolan birşey mi varmış dışımızda; hepsi yalan..!

Buna canıgönülden inanıyorum artık.
Kendi hesabımı öderim ben; bugün kendim,
Günü gelince de herkes gibi faiziyle...

Ne sevgim kalacak ne nefretim...
Kesin bildiğim ve savunabildiğim bir doğru...
Ne de gözlerime güvenip, inanabileceğim..!
Herşey tümden savrulup gittiğinde.

Yok aslında hiçbir zaman-da söylediğim kendi-sine..¿
Çünkü sözü edilecek hiçbirşey yok etrafta.
Zamanlar boş, mekanlar loş, hayat hoş; gerisi de boş..!
Değil mi yine de..?

Bıktım yinelemekten, ruhumu ve zihnimi yenilemekten.
Yenilmekten bıktım, kendimi kazandıkça biriken servetimden.
Kaybettiğimiz herşey yine gidiyorsa bizlerden
Oynamaktan bıktım arasında hep çocuk duyguların...
Ve anlar oldum her büyük sanatçının eserlerinden...

Kurşunu hep kendime sıktım belki de...
Büyüdüm, büyüyeli...
Bir türlü veremedi ruhum o son nefesi...
Bir can da veremedi ve kendinden öteye de geçemedi...

Herşeye kırılsa herşeyden incinse de...
İnceltilse de felek çemberinde hızla çevrilen...
Yalnız özünden kopamıyor_ken-dini yaşayabilen insan..!
Ve kendine de saramıyor hiçbir biçimde, hiçbir zaman..!

Sarılamaz da çünkü; O kendine düşman,
Köşe bucak kuşatıldığı halde hep Dostlar tarafından...
Herşey gibi esir-sen de, ben gibi tüm ülkeler de...
Bıktım bu çıkartmalardan, bakanların işlerine mi yarıyor..¿
Teslim oldum az önce çünkü; son canım da rehin düşmüş
Nice isyan ve intizar sol yanımda yatıyor...

Beni artık ben gibi göremeyecek, gelecekse de nesiller...
Nasıl sürecekse de hayatlar, bilirim...
Bir son bulur ve yine başlar yaşamlar...
Yalnızca ömür biter, zar-zor; ve güç bela...
Asla bitemez şiirler de, hiç edilmez ki veda...

Tanrı kimseyi bugünkü haliyle de yaratmadığını biliyorsa
Durumuna bakıp da kimse kandırmasın kendini.
Kaderim bu demesin ve bu kararımdı desin cümlesi...
Yaşam da ölüm de yalnız; içinden yalnız çıkılacak bir sınav için..!
İçim gibi yanacaksa tüm içlerin dışınızda olması dileğim...