Vurdular İkimizi.. Şiiri - Osman Kılıç

Vurdular seni kapkara bir bunalım gününde
Nedenini bilemedim
Anlam veremedim başımda uçuşuna
Bilemedim nedenini
Vurdular seni...

Oysa ben balık tutmayı senden öğrendim
Uçurtma yapmayı
Şiir yazmayı
Kitap okumayı
Matematiğin üç ekmek parasına denk olduğunu
Senden öğrendim...

Dayanamazdım bana kızmana
Bir çayırın ortasında-emeklerinden uzakta
Pehlivan değil - yarışmadaki
İki kardeş iki rençber oluşumuza dayanamazdım
Ki hep bir boş anın vardı-abiliğinden ötürü
Durduk yerde yenilmeni anlamazdım hiç
Bana kızmana dayanamazdım...

Sen hep malum köyün çocuğuydun
Şehirli ve başarılı velettim ben-ukala
Sen bir köy odasında doğmuştun
Aynı çekmiştik doğumhanenin ilk soluğunu
Balığın kardeş kokardı bana
Çobanın tarlan çimişin-öfkeli anadolu
Nereye kadardı bu tanıdıklığın sonu?
Köy çocuğuydun sen hep...

Köpekler hiç sevmemişti beni
Senin etkin hevesinden dolayı
Bakışım-gülüşüm paramparçaydı ardında
Eniktim süt istiyordum
Ki sen sevmezdin maratonda molayı
Boynumda iki köpek dişinin
İzi vardı beni bıraktığında
Köpekler beni hiç sevmemişti hem...

Kendini vurmayı
Kızmayı darılmayı
Barışmayı umulmadık anda-öğrendim senden
Köy çocuğu olmanın ağırlığını
Köpek sevmeyi,eniklemeyi
Hiç durmadan öğrenmeyi
Senden öğrendim...

Vurdular seni
En mutlu anımda öğrendim
Dayanamadım bana kızmana
Yaktım elbiselerimin en güzelini
Köy çocuğu oluverdim
En mahrum köpek oldum
Köpeklerin en pisini sevdim
Büyüdükçe büyüdüm abilerin gözlerinde
Senden öte bir devdim-artık
Vurdular beni...

*Ağabeyime

18.11.2002