Vurdular Beni Şiiri - Ünal Çağabey

Çocukluğumun düşleri gibi yapyalnız
geçiyor hayat durmadan
Fakir mahallelerden zengin semtlere
Ölümü taşıyor kamyonlar
Bir sokak arasında durup dinlenerek
Sanki kavimlerden beri hep yol almakta
Ve düşüyor düşlerim bir uçurumdan..

Neler getirdiler başımıza
Saldılar korkuyu içimize,
Soktular ölümü aşkımıza
Kadim zamanlardan beri hep yalnız,
hep dağınık,
ve tabutlar hep sönmüş yaşamların kalbi...

Gökkuşağımdan renklerimi çaldılar
Çocukluğumu aldılar,
Bir kamyona bindirip yaktılar..
Sanki Daryus sanki İskender'in zorbalıkları
Ve çaldılar hayatımı
Açlığımı,kimsesizliğimi,susamışlığımı
Çaldılar çocukluğumu
ve saçtılar dünyaya
Kimsesiz bıraktılar beni..

Cihan harbinden beri hep öldürülmüşüm
Bir yandan çarıklı patronlar,potinli beyler
Vurdular beni kalbimin ortasından
Aşkımın içine daldılar korkularıyla
Ve mahvettiler ömrümü...

Kestiler filiz tutmuş fidanlarımı
Vurdular beni bir inşaat kapısında
Uçurdu beni rüzgar çatıdan
Kapısından girdim hayatın..
Çocukluğumu vurdular sokak arasında
çocukluğuma vurdular bir evin damında
Ve öldürdüler beni
Gömdüler yaşamın mezarlığına.

Vurdular beni klavuzsuz
Yakıp gittiler kibriti
Saldılar korkuyu yüreğime
Bir kamyon kasasında
Bir inşaat katında
Bİr evin damında
Vurdular beni
Attılar aşağı
Gökkuşağımı aldılar
Vurdular
Vurdular beni...