Vurdular Şiiri - Abbas Paksoy

Dostum diye, güvendiklerim,
Yoldaş diye, övündüklerim,
Candaş diye, dövündüklerim,
Vurdular, vurdular, vurdular,

Hem el’ime, hem de cebime.
Pat, pat diye, güm, güm, güm diye.
Vurdular, vurdular, vurdular.

Metelik param yok, soydular.
Baş’ımı, ortaya koydular.
Sonunda, göz’ümü oydular.
Vurdular, vurdular, vurdular.

Hem el’ime, hem de cebime.
Pat, pat diye, güm, güm, güm diye.
Vurdular, vurdular, vurdular.

Yanaştılar, şaşı kedi’ler.
Çok nefis, et’i var dediler.
Olan, her şeyimi yediler.
Vurdular, vurdular, vurdular.

Hem el’ime, hem de cebime.
Pat, pat diye, güm, güm, güm diye.
Vurdular, vurdular, vurdular.

Paksoy’um, yolundu ortada.
Parçaları, yırtık pırtı’da,
Dayanamaz oldu, sırtı da.
Vurdular, vurdular, vurdular.