Vurduğunu Bilmezsin Şiiri - Ozan Yayla

Dertten uzak tutmuştun bir dem beni,
Huzur içindeydim, gördü kem beni,
Hem kendini yaktın gönül, hem beni,
Ne tür tuzak kurduğunu bilmezsin..

Aklını yitirdin, kanıp da gittin,
Sevda ateşiyle yanıp da gittin,
Buda bir oyundur sanıp da gittin,
Nasıl dimdik durduğunu bilmezsin...

Sevda böyle, aklın alır kandırır,
Alev, alev ateşlere yandırır,
Binbir çeşit dert küpüne bandırır,
Yerden yere vurduğunu bilmezsin...

Ozan derki; derdim dağlardan aşar,
Deli gönül yolu yokuşa koşar,
Huzuru mahşerde tebdilin şaşar,
Nasıl sual sorduğunu bilmezsin...

(Benmi dedim gülüşlere kan diye,
Niye böyle beddualar eylersin,
Benmi dedim ateşlere yan diye,
Başa gelmiş çekeceksin, n'eylersin...)

Keskin-1992

Ozan YAYLA