Vurdu Gözleri Şiiri - Rifat Kurtoğlu

Bir afeti cihân gördüm bu akşam,
Bağrımı kavuran kordu gözleri.
Mümkün mü bir daha doğrulup baksam,
Sevgiler fışkıran sırdı gözleri.

Onda görür görmez kendimi buldum,
Bir uçsuz bucaksız ummana daldım,
Sanki o ana dek takatsiz kuldum,
Cismime can veren ferdi gözleri.

Anladım ki aşkta sevgide aklı,
Kim bilir içinde ne hazlar saklı,
Kızmadım gönlüme elbet ki haklı,
Göğe direklenmiş nurdu gözleri.

O andan beridir bağrım yanıyor,
İçimde bir şeyler kıpırdanıyor,
Yüreğimde fırtınalar dönüyor,
Aklıma takıldı durdu gözleri.

Biçare gönlüme daim gerek o,
Yaradan’dan dileğim dilek o,
Güzellikte benzeri yok melek o,
Beni can evimden vurdu gözleri.

KURTOĞLU’YUM yaramdaki tuz gibi,
Bağrımın başını yaktı köz gibi,
Sanki benim derdim bana az gibi,
Başıma sevdayı sardı gözleri.

1994