Hilâl ebruları gerilmiş yaydı
Muhabbet okuyla vurdu be usta
Küllenen sîneme ateşler yaydı
Gelip sol yanımda durdu be usta
Kaç vefâsız simâ ömrümü çaldı
Ümidim yollarda asılı kaldı
Kuruyan fincanda çıkmayan faldı
Gururum sevgiye surdu be usta
Sanki döşüm bakır kalbim demirdi
Keşkeler eyvâhlar canı kemirdi
Dost elinden gelen kutlu emirdi
Bir ışık hüzmesi,nurdu be usta
Sükûta râm olup saklıyken çağrım
Merhemsiz ilâcsız kesildi ağrım
Susuz sahrâlara benzeyen bağrım
Şah-ı gülistanın yurdu be usta
Leylâsı olmayan gönüller kıraç
Bin canım olsaydı verirdim haraç
Son anda bindiğim sevdai araç
Hakîkat şehrine turdu be usta
Benlik urbasını eynimden soydu
Günahiyi mecnun yerine koydu
Gayrı benim için düğündü toydu
Zamanı vuslata kurdu be usta
---Zamanı vuslata kurdu be usta.
Kayıt Tarihi : 21.11.2014 23:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!