Vuran Ben Oluyordum Şiiri - Basri Yıldız

Hep dış kapının mandalı oldum,
Hayatım boyunca ötelenmelerim de,
Yüreğimin bir yerleri hep yaralıydı,
Duyduğum hasret özlemlerin de,
Aslında hep ötelenmişliklerim dir,
Benim boynumu daima büken,
Sensizliklerim dir benim yüreğimi,
Acımasızca cayır cayır yakan.
Bir kez olsun güldürme din yüzümü,
Oysa ben uymadım mı her sözüne,
Şimdi pişman değilim desem yalan olur,
Yine vuran ben oluyordum hışımla dizine.
Bir çay içimi oturduğum o banklar,
Sarhoş mehtaplı gecelerinde,
Doya doya gök yüzüne bakarken,
Bulutların arasından ayın şavkı,
Tebessümle yüzüme vuruyordu,
Yağmurlu gecelerde balkonumda,
Verandaya vuran her damla,
Demircinin örsünün üzerindeki,
Demire vurduğu gibi ses yaparken,
Dağlanmış bedenim,yaralı yüreğim,
Bedelini mi ödüyordu bilemiyorum,
Yine vuran ben oluyordum yine bağrına,
2012