Vural Candar Şiirleri - Şair Vural Candar

Ve an gelir, kalem bile kağıda kırılır artık; son bir kaç cümle dökülür kalemin ucundan, kırık, dökük...

Adam kadından uzaktaydı. Mesafeyle ilgili teknik bir problem. Bir şekilde üstesinden gelinebilecek bir şey..
Kadın ise adama uzaktı. Coğrafi uzaklıkla ilgisi olmayan metafizik bir problem. Kolay kolay üstesinden gelinemeyecek bir şey..

"O çiçek açmamışsa, mevsimi sen değilsindir."

İnsan çok sevdiği halde neden her defasında terkedilir. Ve beklenenler, neden hep vazgeçildikten sonra gelir.

Yarım kalmadık. Topu topu okadardık..

EVE YENİ GELDİM. SAAT 02.02. BATIL İNANCA GÖRE İKİ AYNI RAKAM BİRBİRLERİNE DENK GELİNCE BİRİSİ SENİ DÜŞÜNÜYOR DERLER.
SEN SEN OL; SAKIN BENİ DÜŞÜNME.
MUTLUYUM BEN. AZ ÖNCE DİŞLERİMİ FIRÇALARKEN DİŞ MACUNUNU ORTASINDAN SIKTIM. KALKTIM BİR YUMURTA DEMLEDİM; BİRAZDA ÇAY KIRDIM. İŞTE O KADAR ANLAMSIZ BİR MUTLULUK VAR İÇİMDE.
BİR SİGARA YAKTIM.
VE
'ULAN DEDİM OĞLUM; BU AŞK SANA GÖRE DEĞİL. KISKANMAK, SAHİPLENMEK FALAN.. BUNLAR ESKİ GÜNLERDE, ESKİ ZAMANLARDA KALMIŞ.(TIPKI SENİN DE ESKİDE KALDIĞIN GİBİ) ARTIK KISKANMAK, SAHİPLENMEK BUNALTIYOR İNSANLARI.'

Sana benzeyen birini gördüm daha sonra yürümeye bile mecalim kalmadı.

Sonra birbirimize iyi geceler demeden uyumaya başladık. En acısı da buydu.

Tuhaf olan da bu kadar canımı yakmana rağmen, hiç bir zaman yanlış insan olduğunu düşünmedim.

Ben senin o düşmekten korktuğun uçurumun dibindeyim.