Vur Kalbim Sen Şiiri - Nevzat Erkol

Suların aktığınca sessiz sedasız
Sürecek bu inanç, sürecek bu hırs
Bu kavga,
Bu eylem,
Devran döndüren
Yeter ki durma hiç
Vur kalbim sen.

Güneş alsın ışığını, sıcağını dilerse
Ay gizlesin yüzünü
Yıldız gülmesin
Sokaklar kan gölü
/İplerde ceset/
Çatık kaşım çözülür
Onlar ne derse desin
Burukça baktığım doğada, çocuklarda
İnsancıl dünyayı bir gün görürüm elbet
Yeter ki durmadan
Vur kalbim sen.

Papatya ne güzel, nergis ne güzel
Dikenler uzamada hain ve sinsi
Çöker ellerimiz söker ya bir gün
Daha bir tırmalansın bedenimiz, tenimiz
Pes etme acıya pes etme sakın
Kalkmağa davrandı birilerimiz,
Umuttur büyüyen
Umuttur be hey!
Vur sen kalbim
Vur kalbim sen.

Bacalar tütmede, kalkmada harman
Salkımda üzümler, yolunda katar
Hangi yolmuş bu böyle kıvrılıp giden
Tutulmaz mı güneşten önce şafaklar?
Tutulur be kardaşlar
Tutulur be hey!
Vur sen kalbim... Vur sen kalbim.

1988