Vur emriyle aranan bir düştü gördüğüm
Seslerini duymadan itiş kakış kalabalıkların
Kaçıyorduk dünyadan ardımıza bakmadan
Okyanuslara vuruyorduk kendimizi
Fırçası oluyordun en insan resmimin
Terzisi oluyordun en aydınlık elbisemin
Yıldızlar yorganımız
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
