Vur Davulcu Şiiri - Abdullah Çağrı Elgün

VUR DAVULCU
Bugün hava bir başka; gönüllerdeki neşe.
Sıraya geç gardaşım, el tutup, törece dur.

Oyun ağır ağırdan, âhenkle halayı kur,
Sen de durma davulcu, tokmağı davula vur.

Sivas Ağırlama'dan gidip, Antep'e doğru,
Zeybek, halay, horan, bar, deme gardaş hele vur

Marmara’da Bengi var; Eğe’de Karşılama
Anadolu Halay’ı, Semah Türk’e güle vur.

Karadeniz’de Horon, Trakya’da Hora var
Doğu’nun Bar’ı, ile Ege Zeybeği’ne vur

Teke Zortlamasıy’la Kaşık ve Karşılama
Atamız’ın oyunu, durma Atabar’a vur

Kız oğlanlar el ele, halkım omuz omuza,
Vur ki açsın gönüller; gönül neşe bula vur.

Zurnam ötsün semada, bıraksın bir hoş seda
Çomakçının sesine, her yer sarhoş ola vur.

Çıksın halaycı başı, ayrılsın ekibinden
Oynasın göğüs kalça; yürek coşup kala vur.

Ekip başları, tor tay; hop oturup hop kalksın
Dönsün eller havada; şahlanan toylara vur

Alnında düğümlenip sırtından boşansın ter.
Zurnayınan coşarak,şu boşanan sele vur

Pantolonun gömleğin, savrulsun sağa sola,
Oynayanın gülenin cılkı çıksın, hele vur.

Vur hele vur davulcu; pilav pişip dola vur,
Sekip varsam oyuna, gör şaşırıp kala vur.

Dokuz Oğuz Çepikli, Kayseri'min Bızdığı,
Aksederek zurnadan, gönüllere dola vur

Kırılsın diz, dönsün baş, gel gel etsin, gözle kaş.
Vur davulcu sesimiz yedi düvel, duya vur.

Al yanaklı Türkmen'in delikanlı bıyığı,
Buram buram terleye; kıvrılıp burula vur.

Burda kardeşlik ola; barış mutluluk ola
Dost ve düşman gururu, bu toyda kırıla vur.

Kinimiz, dertlerimiz, intikam ve hırsımız,
Toprak ile karışıp, toz ola savrula vur.

Muhammed'in diniyle şu âleme bir nizam
Bir başbuğun diliyle, tez elden yetişe vur.

Ezanlar ses verdikçe evrenin boşluğunda
'Allah! ' diyen gönüller, secdelere gele vur.

Ayağını yere vur, inlesin yer ve göğün,
Dağlar, taşlar düşmanın başına yıkıla vur.

Ne mutlu ki Türk doğduk, elbet öleceğiz Türk
Türk'ün yüce dileği, gerçeğe erişe vur.

Vur İsmail, Hayrullah, inlesin dağ ve taşlar
Vur şehitler aşkına, Allah'ın aşkına vur...
Kayseri,1.9.1998