Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
bu üc yüregi yürekten tebrik ediyorum.sahane bir eser cikarmislar ortaya.tebrikler olsun.
sevgiler
Adaklar adadığım yoluna kul olurum
Varlığın özümdedir çoğalıp tul olurum
Senin aşkın uğruna aleme zül olurum
Kara sevdam aşk özlüm yüreğinle vur beni....
müthis bir siir .anlatim harika,cok ,cok begendim sevdali yüreginizi kutluyorum
'Varlığın özümdedir çoğalıp tul olurum ......Hayran kaldim yüreginize duygulariniza,kara sevdaniza...'
Bu ne muhteşem bir eser böyle.Okudum derin bir hayale daldım.Kara sevda anca bu kadar anlatılır.Tebrik ediyorum.Tarkanın şarkısıyla da mükemmel örtüşmüş.açıkçasızevkle okudum.diğer şair abilerim,in sayfalarını da zevkle takip edecepğim.
Üç güzel yürek üç usta kalem,
ve harika okunası bir şiir.
ne söylenirki, Hani söylenecek sözün bittiği yerde hiç bir şey diyemez ya insan işte oyle bir şey,
vallahi suskuda kaldım dersem yeridir.
Ben en iyisi şu üç yürek buketlerini bir daha okuyayım, doymadım dersem yeridir.
Yüreklerinize saglık can dostlar.
saygı ve sevgiyle kalın.
Mehmet Ali DEMİRCAN.
Yine yangınlardayım döndükçe başım döner
Kara sevdam,gül yüzlüm yetti gayrı gör beni
Bir nazar eyler isen belki göz yaşım diner
Kara sevdam can özlüm kirpiğinle vur beni
Onmaz denen derdimin bir tek çaresi sensin
Can özün cidarına çarpan haresi sensin
Yaşamımın kaynağı aziz paresi sensin
Kara sevdam,bal özlüm gör halimi sor beni
Tek kelimeyle şiir işte bu
yüreğiniz dert görmesin,
yüreğinize sağlık
Sevgi ve Saygılarımla esenlikler dilerim.
Öyle anlar vardır ki; O'nsuzluğun hasretiyle yürek sevdadan kabarır kabına sığmaz olur,meridyenleri aşıp bir başka yürekte ses olup duygu olup yankı bulur.Dostlukta olduğu gibi duygularda da yürekler tek vurmaya başlar.Bir can dostun sayfasında Gariban Dervişi'n isminin zikredilmesi onur vesilesidir.Teşekkürler arkadaşlarım,teşekkürler tek yürek can dostlarım
Şiirin o beyaz defter düşlerinden bir serin iklim eser. Kimi Akdeniz, kimi Karadeniz olur, kime ne?. Kalem yazar düşleri, dil ıssızlara düşer, yangın olur, pınar olur, kime ne?. Her susuş bir öyküyü yarım tutar dilde, her rüya oynar yürekte tüy hafifliğiyle, kime ne?..
Müzikle harmanlanan muhteşem bir çalışma olmuş dostlar...
Yürekten tebriklerimi sunuyorum.
Kalemleriniz susmasın...
Selam olsun dostlara. Tebrikler güzel şiire. Sevgilerimi yolluyorum.
Yine harika bir şiir çıkarmış üç usta kalem, üç dost yürek..:) tebrik ederim
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta