Şifa veren eller
Açabilir en kapanmaz yarayı
Umut tüccarı
Zamanla bedelleşir
Zaman çok az olan.
İrade kırılganlığı
Zayıflığı adamın
Varlığıyla evrenimi güzel kılan
Dudağımdaki kan lekesi
Ciğerimi yakan oksijenle
İlk seni
Ağlayarak haykırdım
Ah minel aşk!
Dilinde kirli yalan
Eksiksin, sensin…
Bilmiyorum neden eksik
Tamamlanmaz ki sanki neden?
Teslimiyet çok mu zordur sahiden?
Bana elmayı sunan güzel
Üzülme!
Bu haktır, haktandır
Dünya azap diyarı
Yoksa unutun mu?
Kovulduk biz cennetten
Umarsız soruyorum
Sesim hangi renk benim?
İz düşümü
Daha bir mekansız
Sarsılmalı insan
ÖTEKİ adına ne varsa
Çünkü gülmeyi bilen
Ağlamayı da bilir
Bu tenha
Kelimenin sesi
Yanlış anla ki
Af etmek ibadetim benim
Ama ey güzel
Biz, olamadık
Yanlış
Ucuzluk günahımdır
Sevmem onu ben
“ Vulnus idem sanat qui facit: yarayı, onu açan iyileştirir.”
Fahri FıratoğluKayıt Tarihi : 26.3.2010 17:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirden sonra birikmek için beynimi ve kalbimi nadasa bırakacağım. Vulnus (yara) Nâr (Cehennem Ateşi) Nebde (Yaranın İyişleme Belirtisi, ama bu iz silinmez) vulnus üçleme şiirimin ilk şiiridir. burda bir yara açılır, sonra bu yara cehhenem ateşiyle dağlanır, bu yara iz bırakarak iyileşme belirtisi verir. temaları vardır. Ve sanırım anlaşılmaya en yakın şiirlerdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!