Vulcanus Şiiri - Ali Püsküllüoğlu

Vulcanus, yak ateşine, suları bile tutuştur
kaynağı tanrıların kuyusu olan Nil de
yansın. Yetişsin ve söndürsün onu, tutuşmadıysa
Okyanus, şu sonsuz, şu hiç görmediğim.
Kaç gün kaç gece yoluma çıkan. İçimde hep bir korku olmuştur
dünya. Vulcanus, yanardağ
hangi çağ daha güzel? Kim söyleyebilir bunu?
Ben gözlerimi karanlığa açtım, boşluğa seslendim.
Görmeden yürüdüm yolumu, bilmeden
bu geldiğim nasıl yer. Kimler geçer
gökkuşağı altından? Kimin bu dünya
ki ben yer bulamadım kendime
ve o yüzden bir düşteyim hâlâ.

(Yanardağlar patlıyor, lavları kesiyor yolumu, şu
yeryüzünü böyle yaşamak da biraz zor hani;
dilerim insafa gelsin tanrılar da
ısıgeçirmez bir ayakkabıdan yoksun etmesinler beni.)

Ey Vulcanus, her şeyi yak, ama düşlerimi yakma!