bakmazsan sev içemem…
vücutsuz başları seviyorum
bak gözlerin güzel
saçlarında
ekmek yiyemem
gece olmalı
annem kızar hem
-yatakta yemek yenmez oğlum-
kurur ekmek etine batar der
ben susar anlatırım
ekmek yemiyordum
sevişiyordum anne
oyunda oynuyorum
topum geceye kaçtı
-yola düşen her topun arkasından bir çocuk fırlar-
çocuk kaç
araba
gece
çocuk
kadın
araba olsa da
olmasa da
ben sevişiyordum
nora'da benle sev’içti
sevdik bir birimizi
en çok ben
sonra o gitti
oyun bitti
eve çağırdı annem
baban öldü dediler
ben sokağa çıkmadım
oyunda oynamadım
zaten nora’da gitti
ne acıydı
babam ve nora’nın olmayışı
uyumadan önce
beşiz güller düşünüp
muhakkak sev’içiyorum
rüyalarda koşmuyorum
anı taşları takılmıyor ayağıma
o yüzden düşmüyorum
topum yola kaçtı
peşinden koşuyorum
gece
çocuk
kadın
ben
kalabalığız şimdiden…
çocuk doyumları /
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 4.10.2006 20:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hangi aşk sonsuz ki?
Bir, bir giderler.
Kiminin yenisi gelir,
kiminin anısı kalır.
İçimizde çocuk yaşıyor ya
bu yeter, artar da.
Tebrikliyorum.
TÜM YORUMLAR (1)