Saat 1 el ayak çekildi
Ölülerini gömenler evlerine döndüler
Yaşamak dediğin et ve kemik
Kan ve göz yaşı
Terkedilmiş evlerde
Artık yürünmeyen bulvarlı sokaklarda
Gece nin ve karanlığın sesleri
Sesleri ile duyarım
aklımda ışığa giriş sonatı
Fakat bu sessiz yığın
Şimdi kendi iç sesini dinlemektedir.
Ve bu
hiç olmayacak şeyleri getirir aklıma
Küba'da yeni yetme bir oğlan bir kıza gülümsemektedir.
Paris'te Cafe Procope önünde
Ayağında iskarpinleri
Yaşlı bir adam gezinmektedir
Biz bir aileyiz derken kimsesizliği
Seninle beraberken sensizliği yaşar
Dünyalı yüreğim.
Muhteşem bir özlem duysada insanlar
Annelerine son nefeslerini hep çocukların kollarında vermek istiyorlar...
Kayıt Tarihi : 10.5.2023 01:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!