Voltalarda söylenen türkümsün sen

Voltalarda söylenen türkümsün sen.
Boyasız duvarlara, tavanlara
Gözlerimle çizdiğimsin.
O çizgileri alıp yüreğime koyduğumsun.
Sayımlarda kazara rakam yerine haykırdığımsın.
Havalandırmalar da geçen kuşun kanadına taktığım
Hayalsin sen.
Rüzgarda sallanan ulu çınarın en üst dalısın.
Şu sönmeyen kirli ampulun akkorusun sen.
Bir şeye benzemeyen yemeğimin her lokmasında
Boğazımdan geçmiyensin.
Bilirmisin ki burada bir gün,
Bir senenin tadında geçer.
Sonbahar, kış, ilkbahar ve yaz
Bir günün içinde yaşanır.
İşte o mevsimlerin en güzel yerindesin sen.
Ben beni kaybetmişken,
Her anımda bulduğumsun sen.
Her bir türlü insanın içinde,
Yaşam süre gelmektedir.
Bu sürecin içinde silemediğimsin.
Sensizlik ölümdür bana,
Kendimi her gün öldürüp, öldürüp
Seni içimde öldürmeye kıyamadığımsın sen.
Bitecek elbet, bitecek...
Ömür gibi bu hasretide bitireceğim
Üstümde olan bunca kilide,
Bunca kapıya rağmen.
Ben seni bir anımda bile unutamadım ki.
Ben seni hiç bir anımda silemedim ki.
Bekle sevdiğim,
Bekle göz nurum.
Bir gün gecenin içinden
Sana yeniden geleceğim.
Yüreğimde hapsettiğim seni
Seninle sana vereceğim.
Saçlarına bahar çiçeklerini takıp
Seni yine seveceğim.
Seveceğim.
Dilimde hiç bitmeyecek olan şarkısın sen,
Tek sen....