Volkanımın Külleri Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Bir duman yükselirse ufkuna
O duman çepeçevre sararsa seni
Hangi volkanın külü bu deme
Bil ne olur içimin yangını olduğunu
Harlasa da ateşimi , savur saçlarını
Küllerim taşlaşmasın, gazaba uğramış kavimler gibi

Senli lahzalara takılmış zihnim
Adımlarımı takip ediyorum gerisin geriye
Bir püskürsem tüm suçlu yanlarımı
Bir sökülse dilimin ucundaki keşkeler
Bir bilsem hangi günahın bedeli olduğunu
Dirayetli bir kabullenme eşliğinde başım öne eğilir

Bir dağbaşı çeşmesinin ferahlığısın
Gürül gürül akmana gerek yok
Can suyu olursan umut kırıntıma
Huzur pınarları çağlar şimdiki zamanıma
Kim demiş içimden kolayca sökülüp atılacağını
Köklerin daha da yayıldı çorak toprağıma

Geçmişin gölgesinde gözüm ufukta
Anlam katılmış bakışlarım yok
Sonrası aydınlık mı bilemiyorum
Geleceğe dönük vaatler sıralayamam sana
Keşke küçük sürprizlerle şımartsam yüzündeki çizgileri
Dizinin dibine kadar nefesim ve volkanımın külleri