1976 da İstanbulda var oldum. Şiir ve edebiyata ilgim uzun yıllar arka plandaydı. Şimdilerde kalbimin yerini öğrendim ve sesini dinlemeye başladım.
Üstümüzden Yıldızdan perdeler akarken,
Bir çocuk yanlız ürküyordu sokakta.
Biz keyifle yağmurları izlerken,
Sığınmış ağlıyordu durakta.
İnsanız biz biraz gaddar biraz umursamaz
Soğuktu kalbim
Sen karşıma çıktığında
Gözlerinde kayboldum
Sıcacık baktığında
Dün ne kadar uzaksa
Bugün açtıysan gözünü
Bil ki bir şans daha verildi sana,
Daha şanslısın dır belki
Yanındaki yastıkta, Sevdiğinin sıcağını hissediyorsan eğer,
Karanlıklarda var ettin beni,
Bu dünya ışığım olsun diye.
Sevgiyle büyüttün beni,
Gözlerim dolmasın diye.
Hayat annem gibi değilmiş,
Söylenmemişlerden buğulanmış camlarımızla
Bizim yerimize konuşan şarkıları dinlerken
Omzumda huzur veren başın
Ve saçlarının kokusunda adalar
Ne karanlık dalgaların kıyılara vuruşu
Kaybetmişsindir kendinliğini
Bir ses duayrsın, sadece ses
Toz duman göçük altındayken
Sesimi Duyan var mı?
Her sabah içimde bir devrimci uyanır,
Umutla ve heyecanla başlar güne,
Herşeyi sorgulayan haliyle düşünür,
Neyi değiştirsem bugün dünyada?
Hızlıca giyinir hazırlanır, hızlıca çıkar yola,
Geldin; Tomurcuk gibi çığır açtın dünyama,
benim bahar sandığım gri bir kış mevsimiymiş aslında.
benim renkli dediğim solgun yapraklarmış
benim hayat dediğim noksanmış yokluğunda.
Geldin; Güneş gibi aydınlattın dünyamı,
Hep yanımda olsanda biliyorum,
Seni değil, sevmeyi seviyorum.
Bir gün senden ayrılmaktan değil,
Kalbimin boşluğundan korkuyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!