Ölüler de duyabiliyor bizler gibi adın geçen her şarkıyı
Ölüler de koklayabiliyor kokun sindiği her bahçeyi her çınarı
Ölüler de görebiliyor suretinin darbına mahrum kalan her sokağı
Ölüler de seviyor, ölüler de şarkı yazıyor ve hatta ölü de çığlık atıyor
Yaşarken de ölünebiliyor garip bir hazan duygusuna kapılarak
Ben sana bir şiir yazayim, sen bana bir şarkı
Birimiz esir alsın denizi, doğayı, yalnizlari
Birimiz yeller estirsin, coştursun notaları yanan aşıkları Grejuvada
Belki huzur bulur okuyan ya da dinleyen biri Büyükadada
Ne o? Zor zanaat değil mi?
Zor zanaat birine bir sey yazacak kadar cesur olmak
Lisedeyken sınıf başkanıydım
Ve gelmediğinde seni yok yazamazdım
Nefes aldığım her alanda var olan birini
Yok yazmak intihardan başka ne olabilirdi ki?
Notlarım düşüktü benim ama seni anlatan notalarım vardı
İlk şiirimi de sana yazdım ben herkes yarışma için sandı
İmkansızlığın en güzel noktasının mahrumuyuz. Ne dersin?
Sen ne derdin de ben inanmazdım, anlatsana be kadın!
Adım adım takip ederken izlerini dizlerime yalnızlıklar bıraktın
Yine de bekledim kibarca seslenen çalışanlara inat o garda...
Raylar boylu boyunca uzanırdı, sen yine gelmezdin
Sahi olmadığın yanımdan gitsene sen...
ölüm müsün ki sen habersiz geldin?
Hangi curet ile, hangi akla binaen?
Zaman nedir bilmez miydin sen?
Koskoca şehirde başkası yok muydu cidden?
Sahi uykularımı verip gitsene sen...
Her yanımda sensizlik var ve her yanımda sessizlik
Bilinçaltım senle dolup taşarken ne olur da geri gelsen?
Ya da gelme kal orada ki nefretim daha da arzulasın seni
Beni bırakıp gittiğin gibi arşa hediye ol istersen dün gibi
Koklamaya kıyamazdım ki dokunmak ne kelime
Hangi adinin yatağındasın bu gece ve kim var nezdinde
Nefes almak biraz daha güçleşiyor buralarda
Tabiat ana oksijen üretmediğinden değil
Milyonlarca insanın solumasından hiç değil
Giden biri nasıl oluyor da gittiğinde tüketir nefesi?
Buralarda artık şiir yazmak çok zor zanaat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!