Volkan Misali Şiiri - Semina Morez

Bir çatlak arıyorum içimde ki volkana
Yeryüzüne taşmak, içimde ki koru boşaltmak için
Nehir misali aksın, terk etsin bedenimi diye
Ah bulsa çatlağını bir sızıverse
Birde yağmur bahşedilse arştan, söner mi ateşim
Yoksa taşırdığım ateşi yüreğimin
Toz duman mı eder bu süt limanı
Yarin ocağını, nazlı kucağını
Yine toz bulutunda görünmez mi olur yoksa
O diyarda sözde muhterem naçiz yüzler
Kalabalıkların yalnızlığında, dumansız yanmaktayım
Yalnızlığımın kalabalığı dokunulmazım
En şereflisiyiz ya hani mahlukatın, her insan bir nimet
Bir bakmışsın kimi fasulyeden nimet
Bana kalan her nimetten bir külfet
İnsandan bin eziyet
Ondan sebep içime dönesim var kopası orda kıyamet
Akacaksa içime aksın korum, kendimi orda bulurum
Ben zaten narın içinde kor bir odunum
Kora kuyu gerek, için için yanmak
Narında gökkuşağını seyre dalmak
Ne yağmur ne kar, kar etmez koruma, toz duman eder sadece
Rüzgar yeter belki de sadece yüreğime,
Dinmeye ihtiyacı var uzun müddetçe içten içe
Varsın akmasın korum, sızsın daha derine yüreğime
Sessiz sedasız en derine
Aşk diyarında dil zaten hükümsüz