Volkan Kılıç Şiirleri - Şair Volkan Kılıç

Ben başaramadım. Kimler geldi geçti hayatımdan. Ne anılar bıraktım oysa geride. Fakat başaramadım. Belkide aşk denilen illetin en güzel tarafıydı bu. Belki en acı en berbat ama bir yandan en güzeli. Belkide böyle avutuyorumdur kendimi. Nerden bileceğim? Belki sözler verdim bir çok, unutacağıma dair. Ama başaramadım. Ne yaptıysam unutamadım. Bir türlü çıkarıp içimden atamadım seni. Herşeyi unuttum,birtek seni unutamadım. Ve sonunda anladım unutmak diye birşey olmadığını. Yokmuş hayatta böyle birşey! Alışmak varmış.. Ve ben çok alıştım sensizliğe. Unutamadığım günlere alıştım. Sensiz bir sabaha uyanmaya,yanımda olmamana alıştım. En çokta, "canım! " diye bağırıp sarılmamana alıştım. Kaç sonbahar devirdim. Kaç eylüller geçirdim bir bilsen.Alıştım, çünkü başka çaremde seçeneğimde yoktu. Ve biliyo musun seni her unutamadığımda göz yaşlarımı tutamıyorum. Büyüyor içimdeki sen.. Hani insan çok istediği şeyi çok azimle başarırdı?
-Seni unutmayı bir türlü başaramadım..
Sonra göğsümün altında bir yer acıyor.Ve ne yazıkki, sen olduğunu farkediyorum her zamanki gibi.Eğilip, söküp atmaya çalışıyorum. Yine başaramıyorum.En kötü olduğun an var ya, başaramadığımda o an 2 misline çıkıyor. Daha kötü oluyorum sonra. Uyumak zor, uyanmak kolay oluyor her geçen gün. Ama olsun diyorum ya alıştım artık. Beni terketmene, susmalarına, arkanı dönmene, hatta sarılmayışlarına alıştım!

Bilmiyorum ben unutamıyorum, sahi siz başarabildiniz mi unutmayı?

Bu defa içimden gelerek teşekkür ediyorum sana. Artık sevgilim değilsin. Bu defa içimden farklı şeyler geliyor. Evet sen, yine gidiyorsun. Bu defa gelmeyeceğim arkandan.Hep yaptıklarımı yapmayacağım artık. Gidiyorsun,git. Geç kalma. Belki böyle daha mutlu olacaksın. Nasıl mı? Sevdiğin şarkıları bile dinlemiyorum ben artık mesela. Bitiyorum bendeki seni. Seni bana hatırlatacak ne varsa, hayatımdan bir bir çıkarıyorum.. Gidiyorsun,git. Sanmaki bu defa geleceğim arkandan. Nefretle ayrılmıyorum senden. Yanlış anlama. Sana teşekkür etmem gereken bir çok konu var.. Hepsini bir bir sayamam ki. Sen zaten biliyorsun hepsini. Sarılmayı, sarılırken saçlarını koklayıp; ayrı kaldığımız günlerde o kokuyla idare etmeyi,özlem gidermeyi öğrendim seninle ben. Yaptıklarını inkar edemem. İyiliğin oldu bana, olmadı değil. Ama artık veda zamanı. Artık peşinden gelmeme zamanı. Yaptıklarımı yapmama zamanı. Sen gittikten sonra fazla birşey değişmeyecekte zaten, o yüzden merak etme beni. Bıraktığın gibi olacağım, sevmediğin gibi. Ama bir ömür susacağım sana. Sen giderken, arkandan öyle bir susacağım ki sana, bir daha hiç konuşamayacağım belkide. Adını artık ağzıma almayacağım. Ben yine benliğimle kalacağım ortada. Ama gelmeyeceğim peşinden!
Artık gitme vakti meleğim..
Geç kalıyorsun, haydi git..

Tek bir kelime edemedi giderken.Susarak gitti.Oysa sustuklarında gizliydi birçok cümle.Konuşamadı..
Gözlerinden anladım birçok şey söylemek istediğini.Oysa son kez arkasını dönüp bakarak söylemişti herşeyi.Anlayamadım..Acımadı, yapayalnız bıraktı benliğimle beni.Bir daha arkasını dönmedi giderken.Hangi katil böyle acımasız olabilir ki?

Aşk denen oyunun en zor bölümüydü bu,biliyorum!
O geçti, gitti benden. Ben kaldım yerimde.Böylelikle bitirirken herşeyi,bir ben kaldım bitiremediği..O gidince, içimdekilerde gitti onunla.Anlatılması zor,yaşanması kolay bir olaydı bu.

Gidiyorsun yine benden.
biliyorum her zamanki yaptıgını yapıyosun yine.
senin tek yapabildiğin bu zaten, gitmek...
bakmıyorsun ardına, bakmıyosun ne bırakıyorum bir adım geride diye.
görmüyosun acımı, gidiyorsun.
yapayalnız bırakıyosun yine beni.