Volkan Da Şiiri - Volkan Orhan

Ölüler de duyabiliyor bizler gibi adın geçen her şarkıyı
Ölüler de koklayabiliyor kokun sindiği her bahçeyi her çınarı
Ölüler de görebiliyor suretinin darbına mahrum kalan her sokağı
Ölüler de seviyor, ölüler de şarkı yazıyor ve hatta ölü de çığlık atıyor

Yaşarken de ölünebiliyor garip bir hazan duygusuna kapılarak
Ardın sıra yaşanıyorken huzurunda hayat ardında kalmıyor; inat
Heybem büyükçe ve gören insanlar acıyorlar ağır sanıyorlar yükü
Ses etmem , tavaf ederken dünyayı sen yine de içimde büyü

Gittin de ne kaldı? Gökyüzünde bulut çok ve kuşlar görümüyorlar
Bir yağmur olsan, yağsan yine şehir olur tertemiz
Söyle be biz kimiz? Masamda resminin kırık camından içeri giren duman
Ev desen de sen desenleriyle süslenirken adın hazar her zaman

Volkan da buz tutabiliyor bir bakış değince en derine
Volkan da patlayabiliyor binlerce yapıyı yıkma niyetiyle
Volkan da kükreyebiliyor tozu dumana katıp ansızın
Volkan da susabiliyor haline çare için yalnızın...