Feryatlar kopuyor artık derinden,
“İsyanımız var” diye haykırarak.
Yükselip taştılar köhne yerinden,
Döküldüler birden zincir kırarak.
Bir volkan patladı çıktı tabandan,
Dağ yarıp yaktı tepedekileri.
Alevler yükselip sardı bir yandan,
Yakıp geçti sanki koca filleri.
Yürüyüp gittiler dağ taş demeden,
Ellerindeki meşaleleri ile.
Özgürlük diyerek coştular birden,
Gelmişti sanki dağ ve taşlar dile.
Şahin hızıyla coşmuş geliyorlar,
Kayaları bir birine çarparak...
Artık duysun diye bütün sağırlar,
Ovalara kızıl kan akıtarak.
Kayıt Tarihi : 23.2.2022 01:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
26 / 09 / 1991
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!