Feryatlar kopuyor artık derinden,
“İsyanımız var” diye haykırarak.
Yükselip taştılar köhne yerinden,
Döküldüler birden zincir kırarak.
Bir volkan patladı çıktı tabandan,
Dağ yarıp yaktı tepedekileri.
Alevler yükselip sardı bir yandan,
Yakıp geçti sanki koca filleri.
Yürüyüp gittiler dağ taş demeden,
Ellerindeki meşaleleri ile.
Özgürlük diyerek coştular birden,
Gelmişti sanki dağ ve taşlar dile.
Şahin hızıyla coşmuş geliyorlar,
Kayaları bir birine çarparak...
Artık duysun diye bütün sağırlar,
Ovalara kızıl kan akıtarak.
26 / 09 / 1991
Kayıt Tarihi : 28.1.2021 18:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şahin Karaman 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/01/28/volkan-14.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!